Vermijdt Heathrow, whiskydieven!

Vermijdt Heathrow, whiskydieven!

Beste mensen, het streepjes zetten is gedaan. Wij zijn op weg richting Canada. Relaxt met de taxi naar Schiphol. Daar hadden we nog wel even wat tijd over. Dus dat werd shoppen. Deze keer had ik geen dames bij me die hun oog lieten vallen op luchtjes en crèmes. Rina wist gelukkig nog hoe duur die waren en wat de werking is bij heel veel vouwtjes. Dan heb je heel veel nodig. Ook Alie begon er niet aan. Dus was de weg vrij voor de mannen. Tax free een lekker flesje Aberfeldy. Bij de gedachte al, lekker hoor! Maar we hadden buiten de waard gerekend. En dat waren deze keer een paar kwebbelende verkoopsters. Laat je die kakelende dames je vluchtgegevens zien van een internationale vlucht. Pakken zij je whisky in en maken je wat euro' s lichter. Wij met onze buit op weg naar het vliegtuig. Daarna een vlucht van Amsterdam, sightseeing langs de Hollandse kust met ons mooie Katwijk, met vervolgens een oversteek richting Londen. Kregen we ook nog een lekker drankje. Maar achterin het vliegtuig ben je niet direct aan de beurt. We moesten tegen de tijd op drinken. Maar ook de natuur wilde een handje helpen. Krijgen we bij bewolkt weer boven het Kanaal turbulentie. Het leek met mijn wijntje net een mok koffie drinken op de KW 145 bij een flinke bries. Je moest de nodige trucjes uithalen om de inhoud van je glas niet te verspelen. Maar net op tijd voor de landing was het wijntje op de goede plek terecht gekomen. Dat konden we later niet zeggen van onze fles whisky. Gijs had deze in zijn handbagage. Dat was op zich al niet handig. Hij was al twee keer gefouilleerd. Hij gaf zelf toe, dat lag hem aan zijn foto in zijn paspoort. Ik zeg niets, maar ik leef met hem mee. Maar vraag je dan niet om problemen? Op Heathrow wordt door een vriendelijke en gezette Pakistaanse meneer zijn handkoffer eruit gepikt. Ja, en je raadt het al, onze whisky zit daarin en wordt geconfiskeerd. Dank je wel kakelende dames op Schiphol. Verkeerd ingepakt. En dat pakte hier met die Pakistaanse meneer verkeerd uit. Alleen al de gedachte dat deze vriendelijke dikke meneer achter ons whiskytje lekker leunend op de bank zit is een gedachte om gauw te vergeten. Dus dan maar in Canada over op het Canadese huismerk. Horen we ook nog over drie kwartier vertraging. Toen maar de tijd gevuld met een Amerikaans aandoende beker koffie, dus heel " hugh ". Konden we alvast wennen aan de maten op dat continent. Daarna dachten we weg te vliegen met onze Jumbo 747. Komt er nog een drie kwartier vertraging bij. Een van de gasten aan boord werd niet goed en gelukkig voor deze persoon gebeurde dat nog op Heathrow. Deze werd met de ambulance en de nodige medische zorg richting hospitaal gebracht. Maar nu zitten we al weer boven de Atlantische Oceaan en hebben we ons aperitiefje achter de rug en ga ik mijn tafeltje vrij maken voor ons diner. Ik zal later verklappen wat het geworden is. En het was " Kip Korma ". Nooit van gehoord maar lekker. En nog een voorafje met zalm. En nog veel meer lekkers. Helemaal goed dus. En terwijl ik de blog schrijf houden Gijs en Alie zich bezig met Rina. Zij moet haar schouderoefeningen doen. Het is een kruising tussen handje drukken en elkaar de hand geven. Vooruit maar hebben zij ook wat te doen. En Hoozemans zal blij zijn om dit te lezen. Met nog de nodige uurtjes te vliegen en het ijs op de vliegtuigramen ga ik proberen m'n oogjes ff te sluiten. Een rustig muziekje zorgt voor de rest. Tot laters.