Vancouver Island, van klein naar groot!

We gaan er al een aardige gewoonte van maken. Vroeg uit de veren zijn. Vannacht weer geslapen als een roosje. Geen nachtmerrie gehad van beren. We horen al wat gerommel boven ons. Alie en Gijs zijn al in actie gekomen. Dus ook even snel ochtendtoilet maken, m'n steunkous aantrekken en dan maar verder aankleden. Gaat niet meer zo snel als vroeger met dit hulpmiddel. Ben ik net begonnen wordt ik naar boven gedirigeerd. Een kolibrie in de tuin. Dat werd het begin van een fotoworkshop " kolibrie fotograferen ". Met m'n blouse nog open, m'n broek nog niet vast en de rest van m'n spullen in mijn hand sta ik op het balkon. En dan ga je aan de slag. Maar het was de moeite waard, een foto van de kolibrie. Die moet je gemaakt hebben als je hier op Vancouver Island geweest bent. Het werden er wel meer als 1. Fotoworkshop geslaagd. Na een heerlijk ontbijtje werd het plan opgevat om naar Tofino te gaan. Deze dag zouden we de zee op gaan om naar "whales" te gaan zoeken. De vooruitzichten waren goed en ook dat programmaonderdeel wilden we afschrappen. In Tofino aangekomen ff kijken naar de mogelijkheden. Zagen een goed aanbod en de plannen waren gesmeed, " whale-watching ". Met ons steenkolen Engels hadden we de dame van het boekingskantoor uitgelegd dat we onderweg waren. Ook nog ff en passant gevraagd of er de laatste dagen whales gespot waren. Natuurlijk was er een bevestigend antwoord, dom hoor dat hadden we kunnen raden. Eenmaal op het kantoor aangekomen kregen we van deze dame uitleg over de whale-watch trip. Begon ze op verzoek van Gijs ook nog te vertellen over "Hot Springs". Was maar ff duurder en dan waren we de hele dag onder de pannen. Een trip van 7 uur, met ook nog "whale-watching". Gijs en Bram werden à la minute een Zeeuws meisje. We rekenden ons voordeel uit. En switchten naar de Hot-Springs tour. We hadden nog ff gauw tijd om proviand in te slaan en daar begon weer een avontuur. Instructie, reddingsvesten aan en onze trip kon beginnen. Met een oude Eskimo als kapitein gingen we op pad. Hij had schijnbaar een voorliefde voor beren, want wij gingen eerst beren spotten. Voer hij iedere keer naar strandjes toe. Wij gaan daar met zonnig weer met andere bedoelingen naar toe. Zeker niet om een beer te zien. Maar de beren hadden siësta. Zij kwamen niet naar de strandjes. Dus moesten we het doen met een visarend. Maar daar bleef het niet bij. Voor ons dobberde een groepje zeeotters. Lagen we te rampenstampen met die boot. Moet je ook nog foto's maken. Maar goed je neemt de natuur zoals die is. Daarna kwamen we aan in een mooie inham, met een steiger. We waren bij Hot Springs. Hier volgde een wandeling. Wij hadden niet de bedoeling om in de "Hot Springs" te duiken. Wij hadden meer feeling met het regenwoud. Maar we konden het heet water gebeuren niet vermijden. Wat we zagen waren "hot springs". Een lullig stroompje water. Je zou bijna verwachten dat dit uit de geiser kwam. En dan de spleet in de rotsen waar dit in liep, klein bemeten. Alles zat op en in elkaar in het zwavelwater. Waren er ook nog 2 oudjes uit Alaska, die met hun omvang plaatsnamen in de "springs". De boel liep direct over en zat echt vol. Na dit spetterende gebeuren maakten we ons op voor de whale-watching. Maar met ons bootje de Pacific op was net duikbootje spelen. Af en toe rijdend over muren van water doken we naar beneden en sloegen de golven om en soms over ons heen. Gelukkig zaten we droog. Behalve die meneer en mevrouw uit Alaska, echte bikkels. Die spoelden bijna van het achterdek af. Bij gebrek aan " whales " volgden zeeleeuwen. Die lagen heerlijk in het zonnetjes op een rotspartij.
Die zon was spelbreker voor mooie foto's. Maar we konden weer een zeedier bijschrijven op ons spotterslijstje. Maar we waren nog op whales uit. Onze kleine kapitein, een soort kabouter Plop, maar dan van Eskimo afkomst bleek heel goede ogen te hebben. Opeens sprong hij bijna door het dak van de boot. Gaf gas, maakte er een heuse duikboot van en ging achter de walvissen aan. Het moesten er twee zijn. Maar een ervan kwam op een gegeven moment boven. Al spuitend golfde zijn rug uit het water en dook hij weer onder om het zijn staart ons uitbundig uit te zwaaien. Echt gaaf om zoiets te zien. En dat gebeurde nog een tweede keer. Daarna vonden de walvis en onze Eskimo kapitein het welletjes. Hij leverde ons veilig af op de kade in Tofino. Wat een dag en en wat een leuke dingen weer. Het is om in visserstermen te blijven, de paling die achter in de fuik zit.
Na het verblijf op het water en in de zon hebben we met elkaar nog een lekkere hap in elkaar gedraaid. Na deze genuttigd te hebben ging het licht al snel uit.
Tot morgen en en een goede werkdag. De 4 van Vancouver Island.