Heel veel mooie indrukken!

20 juli : Heel veel mooie indrukken.
We waren weer vroeg uit de veren vanmorgen. Lekker buiten genieten van een ontbijtje. En daarna inpakken en verkassen. We hebben het plan opgevat om een dal verder te gaan, de Jostedalen. Bij Gaupne komen we het dal uit en staan aan de fjord. Dat laten we achter ons en we gaan naar de Nigarsbreen Camping in het Jostedal. De zon schijnt volop en de temperatuur gaat in alle hevigheid mee. Gijs komt op het lumineuze idee om naar het Styggevatnet te gaan. Dat is een stuwmeer waar de Austdalsbreen in uitkomt. Omdat het zo hoog ligt, op dertienhonderd en vijftig meter, is deze gletsjer nog behoorlijk goed intact gebleven. En het meer dat nog grotendeels bevroren was, gaf een sprookjesachtig aanzicht. Al die schaduwen in de open stukken water gaven iets heel bijzonders aan het meer. Wat een mooie ervaring weer. Het weer was hier ook heerlijk. Een fris windje maar toch volop zon maakten het aangenaam. Na deze prachtige indrukken reden we terug naar de camping. Even bijkomen, een lekkere lunch in de buitenlucht en daarna op voor de volgende excursie. Het kan vandaag niet op. Op naar de Nigarsbreen. Na een lekkere wandeling namen we voor een gedeelte van de reis, een bootje. Dat bracht ons met een halve buslading Polen dichter bij de Nigarsbreen. Bijna hadden we de breen niet gezien. Al die Polen hadden, opgejaagd door een reisleider met een hoog ADHD gehalte, zoveel haast om er te komen dat ze allemaal aan een kant de boot indoken. Bijna slagzij en in het koude ijswater dat van de gletsjer afkomt terecht gekomen. Maar we hebben de reis volbracht en schrokken bij het aanblik van de Nigarsbreen. Wat is hier in een aantal jaren gebeurd? Ook de Nigarsbreen is heel veel meters terug getreden. En heel
veel smaller geworden. Wat doen mensen met de natuur? Ook deze gletsjer smelt weg. Toch hebben we nog vele mooie plaatjes kunnen schieten. Rina hebben we op de terugreis weer afgeleverd bij de boot. Onze prinses spaarden we een route over de rotsen en de nodige klauterpartijen. Zij zat nog net niet als Beatrix naar ons te zwaaien toen zij ons passeerde. De drie klipgeiten en onze kliphond Moyra maakten het traject helemaal te voet af. Wat een dag weer. Wat een mooie indrukken bij heel mooi weer. En dat aan een meer waar de ijsklontje nog in drijven. Gekker kunnen we het in contrasten niet beleven. Na deze pittige dag hadden we wel een lekkere bbq verdiend. We hebben van alles genoten. Tot morgen.