Op pad met Jane.
Vandaag grauw weertje. Maar voor Bram geen beletsel om de schade in te halen. Nu weer rijkelijk vroeg, was het tijd voor een wandelingetje richting het meer en door de tuin van het hotel. Zijn vriend, het fototoestel, natuurlijk mee. Maar al snel was de regen spelbreker. Daarna kregen we ons ontbijt. Whauw mensen, we komen echt aan hoor. Wat een weelde. Wat werd er allemaal voorgezet. We komen als tonnetjes terug. De kuipers van vroeger zouden er dan een extra bandje omheen slaan. Wij daarentegen laten onze riemen maar een gaatje vieren. Na het ontbijt stond Jane ons op te wachten. Een soort Jane die zo met Tarzan in de jungle had kunnen leven. Ze was alleen niet zo knap als de echte. En ze had geen tijgervelletje aan. Maar ze loopt wel blootsvoets. Zij is onze chauffeur naar Lake Jozini. En daar aangekomen blijkt dat zij ook onze kapitein is. Afwachten maar. We komen eerst niet van de wal. Met al die zwaarlijvige mensen met afgemetselde magen, die hetzelfde ontbijt meegemaakt hadden neemt de boot een houding aan om te gaan duiken. Dus op advies van Jane allemaal achterop. En ja hoor, daar gingen we. De turbo ging aan. Zij scheurt het meer over en begint met ons een sightseeing langs de oever van Lake Jozini. Mooie vogels, een grote en kleine krokodil, diverse hippo' s en vooral veel regen vulden ons programma. Maar Jane hield de stemming erin. Zouden er lianen op de boot gehangen hebben dan hadden we haar op zeker zien slingeren. Jane meerde veilig af, scheurde terug naar de Ghost Mountain Inn en spoorde ons aan om snel een lunch te nuttigen. Hoe je dat van iemand durft te vragen als je de porties hier ziet?? Maar we waren op tijd voor de drive naar Mkuze. Nu met Megan. We hebben een variëteit aan dieren gezien. Ook nu was het regenachtig en druilerig weer. En de wegen gevaarlijk. Maar deze Megan was niet voor een kleintje vervaart. Deze nog jonge meid stuurde de auto als een soort Jan de Rooij op zijn DAF-rallywagen over de Afrikaanse modderwegen. Slippend, gierend en glijdend. Maar, we mochten veilig thuiskomen. En het is geen verrassing dat we na een douche van binnen gezien te hebben, aan mochten schuiven aan een overheerlijk diner. Na het diner bij de open haard hebben we de laatste reacties op de blog gelezen. Ga zo door mensen, wij voorzien jullie wel van onze "avonturen uit het grote dierenbos". En voor nu welterusten, oogjes dicht en snaveltjes toe.
THE BIG 4