Afkicken in Mkuze en door naar St. Lucia.

Afkicken in Mkuze en door naar St. Lucia.
Vandaag kunnen we het verhaal wat korter houden. Na een vroeg ontbijt, wat we niet nader meer zullen omschrijven, mochten we opnieuw met Megan op pad. Het was ook nu nog oppassen geblazen. De weg was nog niet helemaal droog. Dus billenknijpend op naar de schuilhut in Mkuze. Voor Corretje en Areen een eerste ervaring. Voor B&R hopen op weer heel veel dieren en een mooie voorstelling. Maar waar het 'm in zat blijft een raadsel. Vrijwel geen dier te zien bij de hut. Nog niet eerder vertoond. Er kwam er een mannetjes impala langs, maar die was nog incompleet ook. Hij had 1 hoorn verspeeld. Het was een soort Niek de Krik, de oude patatboer in de Varkevisserstraat/hoek Schoolstraat. Maar die had nog wel een houten been. De dieren hebben mogelijk op afstand en goed gecamoufleerd nu om die mensen in de hut zitten lachen. Nu was het hun beurt voor een voorstelling van een groep teleurgestelde en tegelijkertijd verwende reizigers. Buiten de "hide" konden we de nodige dieren en groepen van dieren zien. Ook mooie vogels. In onze leger/safari-jeep hadden we een groot voordeel. We hadden de ruimte. De kans was heel veel kleiner dat je de haardos van Corretje voor je lens zag opdoemen. Maar oeps, ze had nu meer levensruimte. Nu ging ze er helemaal voor staande lopen. Het blijft een mens vol van verrassingen. Maar niet getreurd. Met toch het nodige fotomateriaal van Mkuze Game Reserve mochten we nog een keer naar de Ghost Mountain Inn. Om te lunchen en om de rekening te betalen. Dat laatste was een lachertje. We overwegen om maar in Afrika te blijven wonen. Het kost hier geen ...! De rit naar St. Lucia ging voorspoedig. Areen laveerde ons langs de vele vrachtwagens. Echt maandagochtend verkeer. Het was weer goed thuiskomen bij gastvrouw Monica. Als 4 echte Katwijkers zijn we voordat we in onze mandjes doken naar restaurant de "Ocean Basket" gegaan voor een hapje vis. Bram mocht chauffeur zijn en een Hippo-Tour verzorgen. Maar ook die gaven niet thuis. Omdat het wel heel vroeg was, was Bram nog niet toe aan zijn schoonheidsslaapje. Hij zat te ploeteren om alle verhalen en foto's op de blog aan te vullen en te verbeteren. De dames lagen al onderuit. Een vredige stilte kwam over het complex, maar deze werd onderbroken door het gekwaak van een kikker in de vijver. Wat maakte dat kreng een herrie. Het was een combinatie van iemand met een ontiegelijk grote muil, die al drie weken zwaar verkouden was en maar bleef hoesten. Toen ik hem zat was ben ik ook maar naar mijn mandje gegaan.
Welterusten Nederland, THE BIG 4 / Basiskamp St. Lucia.