Vancouver Island net Katwijk, helemaal op de schop

Vancouver Island, net als Katwijk, helemaal op de schop!!

Vandaag zijn we weer lekker vroeg gestart. Allemaal fris en fruitig en met een semi Engels ontbijt konden we er tegenaan. Eerst maar even naar Ucluelet. Het lukt Bram nog steeds niet om deze naam foutloos te zeggen. Maar de mensen hier reiken de oplossing aan. Je mag ook Ukee zeggen. Helemaal top, deze hobbel ook genomen. In Ukee dachten we de nodige proviand in te slaan voor onderweg. Gaat de winkel om 9.00 uur open en hebben ze om 10.00 uur pas vers brood. Dus dat werd het even niet. Maar krentenbrood met kaas smaakt ook. Wat het weer betreft zou het doorgaan voor een Paulusma - achting zesje. Bewolkt met af en toe een spatje regen en een behoorlijke wind vanaf de oceaan. Maar niet getreurd 4 Katwijkse bikkels maken er een mooie dag. Op het gedeelte van Long Beach met een houtvoorraad van jewelste. Vancouver Island staat vol met bomen. Tot aan het strand toe. Maar hier zijn ook hele hoge golven. Af en toe sneuvelt er een boompje. En dat is bepaald geen lucifershoutje. Het boompje gaat aan het rollen in het water en wordt bij een flinke storm weer hoog op het strand gegooid. Het gevolg is een stapel hout die er wezen mag. En deze stapel neemt de meest rare vormen aan. Hier hebben we lekker gebanjerd. Het leek net wandelen op het Katwijkse strand, maar dan anders. Om op Long Beach te komen was al een tour, veel toegangen naar het strand waren afgesloten, onderhoudswerkzaamheden, dus het bordje " caution ". Maar eenmaal van Long Beach op weg naar Kennedy Lake werd het nog veel erger. Het ene na het andere weggetje was afgesloten, dus dat werd het niet. Dat was overigens geen straf. Liep gisteren het zweet nog langs je rug, de temperatuur deed nu bijna Hollands aan. Dus wandelen met onze bolide is dan ook geen straf. Maar ook Lake Kennedy was bijna onbereikbaar. Uiteindelijk stonden we toch bij het meer. Het uitzicht was prachtig. Vervolgens bracht Gijs ons in Port Albion. Het dorp aan de overkant van Ukee. We wisten niet waar we terecht kwamen. Een dorp dat in het verleden waarschijnlijk nog iets heeft gehad met de visserij, maar wat nu duidelijk op z'n retour was. Dan besef je pas hoe goed wij het hebben. Het enige mooie hier waren de visarenden en de zeehonden in het haventje. Hierna op naar ons huisje. Lekker even thuis geluncht. En daarna weer richting Ukee. Op voor de "Wild Pacific Trail", een mooi wandelpad langs de Pacific Ocean. Het bulderen van de brekende branding op de rotsen, de vele inhammen met gesneuvelde "Red Cedars". Deze bomen waren door het rollen in het onstuimige water keurig bewerkt. Bij dit schouwspel besef je hoeveel kracht de natuur heeft. Het was weer een prachtige dag. En gelukkig konden we nog thuis komen, want ook hier stonden vlak bij onze " villa " weer van die mensen met vlaggetjes in hun handen. Waren ze met " het net " bezig. Bij het zien van deze mensen waren wij al blij, zouden zij ons internet sneller kunnen maken?? Dan mag van ons ook ons buurtje op de schop. Nu is het eten bijna klaar en gaan wij weer genieten van een lekkere hap. Tot horens en in Holland succes met "het blikken rijden".
The Vancouver Island 4.