Rustig opgestart-heftig geëindigd
Door: BB
Blijf op de hoogte en volg Bram
26 September 2015 | Nederland, Bodegraven
Rustig opgestart-heftig geëindigd
Vandaag weer een dag van verplaatsen. Dat betekent dus rustig opstarten. Beginnen met een ontbijtje. Freya van Geert schuift gezellig aan. Nog ff de ervaringen van onze reis tot nu toe delen en de laatste nieuwtjes uitwisselen. Gezellig bijkletsen heet dat.
Daarna het afscheid van m'n pleegmoeder, Monica. Maar niet nadat we de rekening van de drankjes en de was betaald hadden. Moeders zijn en blijven toch altijd op een bepaalde manier berekenend bezig. Ik moet zeggen dat dat bij mij in het voordeel heeft gewerkt. Na een laatste wuif en bye bye mochten we op pad richting Rhino Reserve / Leopard Mountain Lodge. Met Bram achter het stuur en Areen als co-pilot laveerden we ons door het drukke verkeer. Er was veel vrachtverkeer op de nationale hoofdweg de N2. Zeg maar de N206 van Katwijk maar dan ook nog met klim-en daalwerk en ZA-kamikazepiloten die op de meest onmogelijke momenten gaan inhalen. Je moet hier echt alert blijven. Na een kleine 2 uur en wat papierwerk ( het lijkt de Ned. Hervormde Gemeente Katwijk aan Zee wel ) mochten we het park binnenrijden. De temperatuur was inmiddels tot 35 graden geklommen. Dat doet je hart al sneller slaan. Maar dat ging bijna op hol toen we na een half uur rijden bij de Leopard Mountain Lodge aankwamen. Wat een plaats om te mogen vertoeven, wat een service. Bij de ingang hartelijk welkom geheten door een dame met "afkoelingslapjes" en een soort ice tea. Omdat onze Lodes nog opgepoetst werden mochten we plaats nemen op het terras. We zakten tot aan ons kruin toe weg in de kussens en konden nog net boven de randjes uitkijken om van een uitzicht te genieten, dat ik in een Lodge nog niet zo meegemaakt heb. Ze konden ons ook nog net tussen het pluche vinden toen er twee picknickmanden gebracht werden. Wauw, we werden laagje voor laagje dichtgemetseld. Na deze overheerlijke picknick werden we naar onze lodges begeleid.
Nummer 2 en 3, met een uitzicht, ongelooflijk. En een lodge, gaaf joh. Het mandje van Rina en mij heeft zoveel ruimte dat Rina mij vannacht kwijt is. Zelfs als ik overdwars ga liggen moet zij mij nog zoeken. En met een open schuifpui kijken we zo het dal in over de bush heen en met aan twee kanten een opgedroogde rivier en bergen. Op het terras met hetzelfde uitzicht heeft Rina al snel haar plekje gevonden. Zij slingert als een opgerold mini-worstje heen en weer. Zij heeft ook nog het lumineuze idee dat ik er ook nog wel bij pas. Maar dat leek me niet verstandig. We moesten weer op tijd voor een game drive zijn en moesten de spelregels en het dagelijks programma nog aanhoren. Onze ranger Alden was direct mijn vriend. Om 5.30 op drive. Daarna ontbijt om 8.30 uur. Daarna een moment voor onze prinsesjes; relaxen, ( spa of olifanten aaien ) of voor de oudjes de grote dierenvoorstelling in de hide. Tussen de middag volgt de goed gevulde picknickmand. Thea-time om 15.00 uur met weer heel veel lekkers en om 15.30 uur op drive. Gevolgd door een 4-gangen diner om 20.00 uur. Een druk programma, maar als je de ambiance hier ziet hoef je geen medelijden met ons te hebben.
Wij pakken de draad van deze dag met jullie weer op met de game-drive. Alden, de hoofdgids hier is onze begeleider. Om in stijl te blijven; onze ranger. Met hem en een groep Fransen en Zwitsers trekken we er op uit. Ik mag naast hem voorin zitten. Geinig maar laag bij de grond. Een geschikte plek voor iemand die het waard is om gevoederd te worden, vraag ik mezelf af?? Hij vertelt ons dat we gaan voor de leeuwen, de wilde honden, de chetha's en luipaarden. Alles wat we verder nog tegenkomen is toegift. Het is een gewaagd lijstje maar deze man, die dieren ook kan ruiken, maakt de stoutste dromen waar. Samen met de andere rangers jagen we al pratend via "een microfoon aan een touwtje" door de Bush en rivierbeddingen. Al snel staan we voor "meneer de Leeuw". Vanwege de warmte is hij er bij gaan liggen. Hij heeft het heavy met deze temperatuur. Na de nodige mooie foto's gaan we verder. En wat vinden we, de 6 wilde honden die het park rijk is. Hij rook deze dieren al op afstand. Het was bepaald geen "Joop" luchtje. Maar deze Killers bij uitstek hadden ook een zware moorddadige dag achter de rug. Nu lagen zij heerlijk uit te buiken. Maar gelukkig verplaatste ze zich zodat we ze ook lopend zagen. Tussendoor zagen we nog heel veel meer dieren en moest er nog even een band verwisseld worden. We rijden in een jeep, die ongeveer zo sterk moet zijn als een Leopardtank. Alleen er zitten geen rupsbanden onder. Na een snelle pitstop konden we zonder opgevreten te zijn verder. Het mooiste kwam met de avond. Met de grote schijnwerper werd de omgeving afgezocht. En ja hoor, in het donker kruisten 2 chetah's ons pad. Zij jagen vaak in dat terrein. Ze jagen hun prooi dan naar de met stroom voorziene hekken van het park. Denk ik af en toe wel eens slim te zijn. Gaaf joh. Zie je zomaar op een drive 3 moeilijk te spotten diersoorten. Onze hartjes gingen hiervan ook steeds sneller slaan. Als toegift zagen we nog een mooie uil. Onze drive kon niet meer stuk en 10 opgewonden drivers werden door Alden veel te laat afgeleverd voor het diner. In een kleine arena, waarin we niet hoefden te vechten met de wilde dieren maar met mes en vork mochten we aan welgedekte tafels plaatsnemen. We werden in een nostalgische sfeer verder afgemetseld. Heel veel lekkers verdween onder onze neus. En dat alles werd opgediend door de vrolijkste negerin die ik sinds tijden ontmoet heb. Die lieve meid lachte de hele avond aan elkaar. Zij kon ook nog mooi zingen. Het leek wel een " bruin nachtegaaltje" maar dan met een specialiteit die de Zulu's eigen is. Zij zong, maar maakte tussendoor klikgeluiden. Echt gaaf joh. Areen helemaal onder de indruk wilde een foto maken van deze zingende dame. Maar zonder flitser ging deze "bruine nachtegaal" op in de achtergrond. Begeleid door een staflid werden we naar onze Lodge gebracht. Voor wie nog lopen kon, lopend. Voor degene die tonnetje rond was gebeurde dit rollend.
Wat een omgeving, wat een verblijf en verzorging en wat een moois allemaal in dit deel van de schepping. Wat een heftige dag.
Tot morgen, THE BIG 4 (foto' s volgen- ik moet high-teaën)
Vandaag weer een dag van verplaatsen. Dat betekent dus rustig opstarten. Beginnen met een ontbijtje. Freya van Geert schuift gezellig aan. Nog ff de ervaringen van onze reis tot nu toe delen en de laatste nieuwtjes uitwisselen. Gezellig bijkletsen heet dat.
Daarna het afscheid van m'n pleegmoeder, Monica. Maar niet nadat we de rekening van de drankjes en de was betaald hadden. Moeders zijn en blijven toch altijd op een bepaalde manier berekenend bezig. Ik moet zeggen dat dat bij mij in het voordeel heeft gewerkt. Na een laatste wuif en bye bye mochten we op pad richting Rhino Reserve / Leopard Mountain Lodge. Met Bram achter het stuur en Areen als co-pilot laveerden we ons door het drukke verkeer. Er was veel vrachtverkeer op de nationale hoofdweg de N2. Zeg maar de N206 van Katwijk maar dan ook nog met klim-en daalwerk en ZA-kamikazepiloten die op de meest onmogelijke momenten gaan inhalen. Je moet hier echt alert blijven. Na een kleine 2 uur en wat papierwerk ( het lijkt de Ned. Hervormde Gemeente Katwijk aan Zee wel ) mochten we het park binnenrijden. De temperatuur was inmiddels tot 35 graden geklommen. Dat doet je hart al sneller slaan. Maar dat ging bijna op hol toen we na een half uur rijden bij de Leopard Mountain Lodge aankwamen. Wat een plaats om te mogen vertoeven, wat een service. Bij de ingang hartelijk welkom geheten door een dame met "afkoelingslapjes" en een soort ice tea. Omdat onze Lodes nog opgepoetst werden mochten we plaats nemen op het terras. We zakten tot aan ons kruin toe weg in de kussens en konden nog net boven de randjes uitkijken om van een uitzicht te genieten, dat ik in een Lodge nog niet zo meegemaakt heb. Ze konden ons ook nog net tussen het pluche vinden toen er twee picknickmanden gebracht werden. Wauw, we werden laagje voor laagje dichtgemetseld. Na deze overheerlijke picknick werden we naar onze lodges begeleid.
Nummer 2 en 3, met een uitzicht, ongelooflijk. En een lodge, gaaf joh. Het mandje van Rina en mij heeft zoveel ruimte dat Rina mij vannacht kwijt is. Zelfs als ik overdwars ga liggen moet zij mij nog zoeken. En met een open schuifpui kijken we zo het dal in over de bush heen en met aan twee kanten een opgedroogde rivier en bergen. Op het terras met hetzelfde uitzicht heeft Rina al snel haar plekje gevonden. Zij slingert als een opgerold mini-worstje heen en weer. Zij heeft ook nog het lumineuze idee dat ik er ook nog wel bij pas. Maar dat leek me niet verstandig. We moesten weer op tijd voor een game drive zijn en moesten de spelregels en het dagelijks programma nog aanhoren. Onze ranger Alden was direct mijn vriend. Om 5.30 op drive. Daarna ontbijt om 8.30 uur. Daarna een moment voor onze prinsesjes; relaxen, ( spa of olifanten aaien ) of voor de oudjes de grote dierenvoorstelling in de hide. Tussen de middag volgt de goed gevulde picknickmand. Thea-time om 15.00 uur met weer heel veel lekkers en om 15.30 uur op drive. Gevolgd door een 4-gangen diner om 20.00 uur. Een druk programma, maar als je de ambiance hier ziet hoef je geen medelijden met ons te hebben.
Wij pakken de draad van deze dag met jullie weer op met de game-drive. Alden, de hoofdgids hier is onze begeleider. Om in stijl te blijven; onze ranger. Met hem en een groep Fransen en Zwitsers trekken we er op uit. Ik mag naast hem voorin zitten. Geinig maar laag bij de grond. Een geschikte plek voor iemand die het waard is om gevoederd te worden, vraag ik mezelf af?? Hij vertelt ons dat we gaan voor de leeuwen, de wilde honden, de chetha's en luipaarden. Alles wat we verder nog tegenkomen is toegift. Het is een gewaagd lijstje maar deze man, die dieren ook kan ruiken, maakt de stoutste dromen waar. Samen met de andere rangers jagen we al pratend via "een microfoon aan een touwtje" door de Bush en rivierbeddingen. Al snel staan we voor "meneer de Leeuw". Vanwege de warmte is hij er bij gaan liggen. Hij heeft het heavy met deze temperatuur. Na de nodige mooie foto's gaan we verder. En wat vinden we, de 6 wilde honden die het park rijk is. Hij rook deze dieren al op afstand. Het was bepaald geen "Joop" luchtje. Maar deze Killers bij uitstek hadden ook een zware moorddadige dag achter de rug. Nu lagen zij heerlijk uit te buiken. Maar gelukkig verplaatste ze zich zodat we ze ook lopend zagen. Tussendoor zagen we nog heel veel meer dieren en moest er nog even een band verwisseld worden. We rijden in een jeep, die ongeveer zo sterk moet zijn als een Leopardtank. Alleen er zitten geen rupsbanden onder. Na een snelle pitstop konden we zonder opgevreten te zijn verder. Het mooiste kwam met de avond. Met de grote schijnwerper werd de omgeving afgezocht. En ja hoor, in het donker kruisten 2 chetah's ons pad. Zij jagen vaak in dat terrein. Ze jagen hun prooi dan naar de met stroom voorziene hekken van het park. Denk ik af en toe wel eens slim te zijn. Gaaf joh. Zie je zomaar op een drive 3 moeilijk te spotten diersoorten. Onze hartjes gingen hiervan ook steeds sneller slaan. Als toegift zagen we nog een mooie uil. Onze drive kon niet meer stuk en 10 opgewonden drivers werden door Alden veel te laat afgeleverd voor het diner. In een kleine arena, waarin we niet hoefden te vechten met de wilde dieren maar met mes en vork mochten we aan welgedekte tafels plaatsnemen. We werden in een nostalgische sfeer verder afgemetseld. Heel veel lekkers verdween onder onze neus. En dat alles werd opgediend door de vrolijkste negerin die ik sinds tijden ontmoet heb. Die lieve meid lachte de hele avond aan elkaar. Zij kon ook nog mooi zingen. Het leek wel een " bruin nachtegaaltje" maar dan met een specialiteit die de Zulu's eigen is. Zij zong, maar maakte tussendoor klikgeluiden. Echt gaaf joh. Areen helemaal onder de indruk wilde een foto maken van deze zingende dame. Maar zonder flitser ging deze "bruine nachtegaal" op in de achtergrond. Begeleid door een staflid werden we naar onze Lodge gebracht. Voor wie nog lopen kon, lopend. Voor degene die tonnetje rond was gebeurde dit rollend.
Wat een omgeving, wat een verblijf en verzorging en wat een moois allemaal in dit deel van de schepping. Wat een heftige dag.
Tot morgen, THE BIG 4 (foto' s volgen- ik moet high-teaën)
-
26 September 2015 - 17:43
Fred,Henri En Alie:
Lieve allemaal, nou jullie dagboek weer met interesse gelezen. Daar zullien wel behoorlijk kilootjes aan zijn gekomen,want wat een eten en drinken zeg! En weer prachtige beelden en dieren die jullie zagen. En die hoeden. Ik weet niet of degene die achter mij zit er blij mee zou zijn. Ik vind het eigelijk meer iets voor iemand voor in de bank!! Ik moest trouwens van Fred zeggen dat de kerkenraadsvergadering afgelopen week zo vroeg afgelopen was. Mogen jullie raden wie er niet bij was. Ik zei....ben je er nu al.....nog nooit meegemaakt. Ja.....ene Bram was er niet en die is altijd zo,n uitgebreide verteller dat zien jullie wel in wat hij nu schrijft......ha ha. Gelukkig weet hij wie dit zegt. Genietze nog hoor! Heel fijne dagen nog. Liefs en knuffel van jullie kleine vriend. Gr van de grote Fred en liefs van stille Aaltje. -
26 September 2015 - 20:17
Aria:
Wat ontzettend gaaf en bijzonder weer zeg! Jullie nemen heel wat indrukken en herinneringen mee naar Nederland. Fantastisch, fijn dat jullie zo genieten.
Nog een paar geweldige dagen toegewenst en kijk uit voor overstekend wild.
Kussss,
Aria
-
26 September 2015 - 20:24
Family Barnhoorn :
Hallo BIG 4,
Ik heb eindelijk de tijd om de blog gelijk te lezen. Het heeft me afgelopen nacht uiteindelijk de nodige bloed, zweet, tranen, bakken koffie en satéprikkers gekost om me door al die blogs heen te werken. Maar zoals eerder gezegd is het door de manier van schrijven dat al het voorgaande doet vergeten. Wat, ook nu weer een verhaal.
Het papierwerk moet voor u toch geen probleem zijn pa? Of toch wel, als je de laatste steeds meer gewems bent geraakt aan een laptop of IPad.... Dan is papierwerk zo 1900... Hahaha. Ik probeer me overigens ma als opgerold worstje voor te stellen, maar dan moet ze wel behoorlijk aangekomen zijn de afgelopen 2 1/2 week.
En over al die picknickmanden en alle andere lekkernijen gesproken, bekruipt mij een toch wel angstig gevoel en komen er beelden voorbij als dat jullie de reis eindigen in een snelkookpan van een Zulu familie. Het neemt een soort vorm aan van feeden. Mochten jullie deze reis nog wel kunnen navertellen dan hoop ik niet dat jullie bij moeten gaan betalen omdat 1 stoel in het vliegtuig niet genoeg is. Na de avonturen van afgelopen dagen ben ik blij dat jullie nog altijd met z'n 4tjes zijn. Was toch wel even bang dat tante corretje (lees; takkenwijf, niet in de scheldwoordelijke zin) haar prins (lees: bosjesman) was tegengekomen. Hahahahaha.
Rest mij nog te zeggen, geniet nog maar lekker van elkaar, het uitzicht, de omgeving, het verblijf, de aanwezige dieren en uiteraard tante corretje haar wilde haardos.
Groeten, dit keer, uit Valkenburg -
26 September 2015 - 21:19
Gijs:
Thanks big four,
Niet alle dagen de verslagen gelezen!! Nu even een inhaalslag gemaakt. Wat zal ik zeggen, er kwam weer van alles voorbij . Geweldig weer wat jullie de afgelopen tijd hebben meegemaakt en gezien. Ik geniet met volle teugen van de verhalen die voorbij komen. Foto's zeggen alles, of toch ook weer niks. Je moet het meemaken om te beseffen hoe het is. Geniet, geniet en geniet van alles wat er aan jullie voorbij komt. Zoveel cultuur en natuur, ik ben er jaloers op.
Enjoy the last days of your trip,
Gijs -
29 September 2015 - 11:49
Mirjam Klok:
Weer enorm genoten van jullie verhalen. Echt geweldig! Geniet er nog maar van. Groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
